Naomi’s road to balans

Wanneer je ergens heel goed in wil worden, heeft dat veel aandacht nodig.
Heel. Veel. Aandacht.
Jarenlang was dat voor Naomi: topsport bedrijven. Haar doel: de CrossFit Games Masters 2020… dit jaar.
Maar zelfs wanneer je al je aandacht op iets richt, is dat geen garantie op succes. Anderhalf jaar geleden moest ze geblesseerd haar droom opgeven. Dat bracht ineens nieuwe keuzes en verrassend veel persoonlijke groei.
In dit blog: hoe maak je de overstap van bijna al je aandacht in 1 doel stoppen om daarin te excelleren naar iemand die meerdere dingen belangrijk vind. Kortom: hoe vindt Naomi haar balans?
Niet alleen belangrijk in het geval van topsport, maar allerlei veranderende doelen en omstandigheden.

Naomi: “Het was me een periode wel de afgelopen 18 maanden! Er is veel veranderd in de wereld, en.. ik ben veranderd. Maar mijn doel om meer in balans te komen is ingezet en merk hier ook de vruchten van: ik ervaar meer rust, meer keuze vrijheid, voel mij sterker in de relatie met Brenda en daarnaast maakt het mij een completere HealthCreators coach.

Zwart-Wit naar Grijs

Mijn grootste uitdaging na het atleet-AF zijn was het feit dat ik een heel erg gewend ben aan zwart-wit denken/doen. Dit heeft mij absoluut veel gebracht. Hierdoor kan ik mij enorm goed focussen op één ding en daar heel goed in zijn. Hierdoor heb ik heel succesvol HealthCreators opgebouwd, heb ik op internationaal niveau wedstrijden bodybuilding & CrossFit gedaan, binnen 3 maanden mijn rijbewijs gehaald, al mijn opleidingen binnen gestelde termijn gehaald en ga zo maar door. Wat ik toen niet door had was dat ik hierdoor ook heel erg gefocust kon zijn op alleen maar mezelf en mij niet bezig houden met hoe mijn gedrag andere beïnvloeden of wat de ervaring was van de ander. Daar hield ik mij simpelweg niet echt mee bezig. Hierdoor had ik ook regelmatig botsingen met mensen waar ik veel van hou. Ik heb onlangs tegen mijn moeder opgebiecht dat ik het echt heel knap vond hoe ze met mij omging als ik nu naar mezelf kijk hoe ik was in mijn twintiger jaren.

Te druk

Jaren geleden zijn we al eens naar een workshop geweest van de Engelse psycholoog Tony Crabbe. Hij heeft het boek ‘Nooit meer te druk’ geschreven, wat gaat over balans. In die workshop vertelde hij over een gesprek wat hij had met schaatskampioen Ireen Wüst. Zij had hem gevraagd hoe zij meer balans in haar leven kon krijgen. Zijn antwoord: daar ga ik je niet mee helpen, want als jij balans gaat nastreven, win je nooit meer een wedstrijd. Voor topsport heb je al je aandacht op je doel nodig. Het is een keuze dat de rest van je leven daaronder een beetje te leiden heeft.
CrossFit coach Ben Bergeron (ook een workshop bij gedaan) haalt dat ook steeds aan: je kan in 1 ding excelleren. 2 dingen bovengemiddeld goed doen. 3 dingen goed doen. En vanaf 4 ligt middelmatigheid op de loer.
Ik heb mijn focus nooit helemaal 100% op de sport gehad, ik was ook altijd bezig met HealthCreators. Maar vooral in 2018, toen het erop of eronder was voor mijn topsportdoel, heb ik heel wat zakelijke kansen laten lopen omdat ik ervoor koos 2 tot 3 keer per dag te trainen.

Grijs

Nu, na al die jaren zwart-wit, ben ik mezelf aan het leren om GRIJS te zijn, en ik moet je zeggen: dat is best lastig. Ik ben er niet net mee begonnen, maar sinds atleet AF zijn nu wel veel bewuster met mezelf aan het werk onder begeleiding van een coach om hier met zelf compassie mee om te gaan en uit te zoeken hoe een goede relatie onderhouden echt in elkaar zit. En dat gaat met vallen en opstaan.

Een voorbeeld van grijs is het Food Freedom gedeelte van ons voedingsprogramma Whole30. Daar heb ik de afgelopen jaren de meeste moeite mee gehad. De Whole30 is simpel: ZWART-WIT, dat mag wel, dat mag niet..
Herintroductie was al lastiger, maar ook nog met regels.
Maar Food Freedom moest ik zelf keuzes maken, waren er geen voorgeschreven regels en wees Brenda mij er heel vaak op dat ik nog altijd een dieetmindset vasthield in deze fase. Dat ik hierdoor voor mezelf geen voedsel vrijheid creëerde. Iets waar ik wel van droomde, omdat ik ook wel wist dat het mij rust zou kunnen geven.

Tekst gaat door onder foto

Mijn max

Direct na het laatste blog en het besluit om atleet -AF te gaan, ben ik ongeveer 3 maanden helemaal gestopt met zelf trainen. Mijn lijf was op, ik had zoveel gedaan om het maximale eruit te halen: extra supplementen, op mijn voeding letten, zoveel als kon op recovery zitten, maar ook te lang door trainen met een blessure. Ik wilde er niet aan dat dit het maximale was wat ik in mij had… vooral wanneer ik ergens op vastliep als pure kracht of een technische beweging.
Maar dat was wel mijn max en mijn max was niet genoeg om bij de internationale top in CrossFit te komen. Dat moest ik aanvaarden en mijn lijf de rust geven die het verdiende om opnieuw vanuit een nieuw nulpunt te starten.
Als ik nu weer gelijk vol mij op trainen zou storten, zou ik al mijn trainingen vergelijken met mijn wedstrijd cijfers/scores en daar moest ik vanaf. Ik wilde in de toekomst gaan trainen omdat ik het leuk vond, er plezier in had en voor mijn algehele gezondheid. Zonder doel, ook hier het grijze gebied in. Trainen voor een doel is veel makkelijker, dat is Zwart-Wit en dat kan ik heel goed. Maar ik wil wat anders.

Als ik zin heb…

Dus drie maanden was de enige sport (beweging!) die ik deed van en naar de studio fietsen, wandelen met de hond, foamrollen en stretchen. Ik heb r geen gewicht aangeraakt. Toen ben ik rustig aan weer gestart met 1x in de week meetrainen met mijn buddy Kees. Omdat ik dat superleuk vind en we aan elkaar gewaagd zijn. Nadat ik merkte dat ik goed herstelde van de training, ben ik in het afgelopen jaar opnieuw opgebouwd naar 4x per week trainen ALS ik er zin in heb, mij uitgerust voel, ik hersteld ben van de vorige training.
Ik MOET niet meer trainen van mezelf, maar ben ik de gelukkige omstandigheid dat ik KAN trainen en dat is VRIJHEID voor mij wat betreft sporten voor mijn gezondheid.

Veranderd op meer vlakken dan alleen trainen

Zoals aangegeven in het begin: Ik ben veranderd.

– Ik ben een ‘puppymoeder’ van onze puberhond Decaf
– Ik ben fanatiek gaan tuinieren na de aanschaf van ons nieuwe huis
– Ik ben gaan leven en beslissingen gaan maken gebaseerd op mijn waarden.
– Ik ben meer gaan luisteren naar mensen en ervaar hierdoor meer connectie en diepgang, omdat ik nu door kan vragen.
– Ik ben creatiever en handiger dan ik denk, met name in de tuin 😉
– Ik heb me verdiept in onderwerpen waar ik normaal nooit bij zou stilstaan. Bijvoorbeeld: the black lives matter-beweging en zoiets als white privilege. Ik had hier geen weet van. En als atleet had ik er ook geen tijd voor gemaakt…
– Ik ben sowieso meer gaan lezen en luisteren van verschillende podcasts, oa: Hidden Brain, Where should we begin?, Unlocking us, The Happiness Lab, Therapy for Black girls, The body is not an Apology, 12 rules for life (2e keer), Self-Compassion, Reboot, The infinite Game, Untamed, Atomic Habits, The obstacle is the way (2e keer), Everything is f*cked (2e keer).
– Ik ben via Brenda en de radio meer op de hoogte van het nieuws, zeker nu zie ik daar hetbelang wel van in. En ik kijk regelmatiger naar EenVandaag, maar voor de rest vermijd ik nog best vaak het nieuws.
– Ik ben via social media gaan delen wat mij bezighoudt ipv wat ik denk dat mensen van mij willen zien.
– Ik kan beter mijn gevoel voelen en erover praten, hiervoor drukte ik het gevoel weg door te sporten.
– Ik leerde in één EMDR-sessie dat ik mezelf onnodig naar beneden haalde en dan reageerde als een kleine verdrietig kind. Door meer bewustwording, ging ik het herkennen en ik leerde hoe ik mezelf hierop kan aanspreken, hoe ik mijn reactie kan veranderen naar wat ik wel wil. Hierdoor merk ik dat ik in zelfvertrouwen groeide en weer mijn mening durf te geven.
– Ik mij ervan bewust ben dat ik verschillende ‘ikkes’ in mijn hoofd heb en dat dat niet slecht is, maar dat elke ikke een functie heeft en dat ik naar alles kan luisteren en alles kan meewegen en vervolgens als Naomi een besluit maak waar ik achter sta.

Zo wil ik in het leven staan!

Dat laatste was echt een heel groot inzicht. Iemand die daar al een stuk verder in is dan ik hoorde ik onlangs in de podcast ‘Unlocking us’ van Brene Brown. De aflevering “The body is not an apology” met Sonya Renee Taylor.
“Die snapt het”, dacht ik meteen: Zo wil ik ook in het leven staan!
Nadat ik de podcast de eerste keer luisterde, heb ik gelijk de dag erna met een lange wandeling met Decaf nogmaals geluisterd en denk dat er nog wel een derde keer komt.
Zoveel lagen van waar ik het afgelopen jaar mee bezig ben geweest, kwamen naar voren en werden zo goed uitgelegd, dat ik in Audible ook haar luisterboek heb aangeschaft. Misschien komt daar een volgende blog over… ik ben op dit moment pas halverwege. Maar: Radicale zelf liefde is waar ik voor ga.

“Go for radical self love”

Sonya Renee Taylor

6 Responses to “Naomi’s road to balans